św. Mikołaj

Święty Mikołaj z Myra, biskup (+ 352 AD)

---

Św. Mikołaj, biskup myreński, to jeden z najwięcej znanych w Kościele Świętych Pańskich. Tysiące kościołów czci go jako swego patrona, krocie ołtarzów zdobi jego obraz, chwała jego rozbrzmiewa cały świat katolicki. Miasto Patara w Lycyi w Azyi Mniejszej jest gniazdem rodzinnem tego sławnego biskupa. Przyszedł na świat jako jedyne, długiemi modlitwami, postami i jałmużnami u Boga uproszone dziecię rodziców bardzo zacnych i pobożnych. Był jeszcze niemowlęciem, a Pan Bóg już dał poznać rodzicom, że ich jedynaka upatrzył sobie do rzeczy wielkich. Co środę bowiem i piątek nie ssało dziecię pokarmu jak dopiero na wieczór. Skoro Mikołaj podrósł, oddali go rodzice do szkoły, a chłopiec uczył się bardzo pilnie, jeszcze pilniej wszakże strzegł cnoty i dobrych obyczajów. Unikał hucznych biesiad i towarzystwa rozwiozłych młodzieńców, zapobiegał pokusom cielesnym, umartwiając młode ciało postami, czuwaniem i paskiem pokutnym.

Zostawszy kapłanem, podwoił św. Mikołaj świątobliwość żywota; ujmował sobie jeszcze więcej snu; trzymał się zdaleka od uciech i przyjemności, a pomnażał posty i modlitwy. Był skromny i cichy, hojny w jalmużnach i dobrych uczynkach, skąpy w mowie, a czystością był jakoby aniołem. Ducha ofiarnego miłości kaplańskiej dowiódł, gdy około r. 300 wybuchła straszna zaraza; pocieszał strapionych i niósł ulgę, gdzie tylko mógł. Zaraza zabrała mu także rodziców; wielki majątek, który mu zostawili, obracał nie na potrzeby lub wygody własne, ale jedynie na niesienie pomocy ubogim i cierpiącym.

Nauka

---

Świętemu Mikołajowi objawił Pan Bóg godzinę śmierci. Tej samej łaski doznało wielu innych Świętych Pańskich. Ty nie masz tego objawienia i prawdopodobnie nigdy mieć go nie będziesz. Ale wiesz napewno, że umrzesz; to wystarcza. Wiesz, że kiedyś opuścić ci wypadnie wszystko, coś pokochał i do czego na ziemi się przywiązałeś; że pójdziesz do Tego, który cię posłał, bo, jak powiada apostoł narodów, nie mamy tu miasta trwałego, ale przyszłego szukamy (Hebr. 13; 14). Kiedy umrzesz? czy jeszcze w tym roku lub za lat kilkanaście? gdzie umrzesz? czy w własnej chacie lub gdzieś zdala od swoich? jak umrzesz? czy cicho i spokojnie czy też nagle i niespodzianie? oto pytania, których rozwiązać nie zdołasz. Bóg zasłonił je tajemnicą, a zasłonił dlatego, żebyś zawsze był gotów na śmierć. ˝Niewiadomy nam dzień ostatni, powiada św. Augustyn, abyśmy wszystkie dni dobrze spędzali.˝ ˝Czuwajcie tedy, mówi sam Pan Jezus, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie, czy wieczorem czy o północy˝ (Mark. 13, 35). Szczęśliwy, kogo śmierć zastanie gotowego. Zbawiciel powiedział bowiem: ˝Błogosławiony on sługa, którego Pan przyszedłszy znajdzie tak czyniącego. Prawdziwie mówię wam, nad wszystkiem co ma postanowi go˝ (Łuk. 12, 43). Dlatego przypominaj sobie często, że śmierć wciąż około ciebie krąży, że każdej chwili zaskoczyć cię może. Myśl o tem codziennie, a myśl ta utrzyma cię w ciągłej gotowości. ˝Skoro śmierć wszędzie nas oczekuje, powiada Bernard św., powinniśmy także wszędzie jej oczekiwać.˝ Czuwaj bezustannie pomny na słowa Zbawiciela: ˝Nie wiecie ani dnia ani godziny.

Święty Mikołaju, módl się za nami!

“Żywoty Świętych Pańskich”, Na podstawie kalendarza kościelnego z uwzględnieniem dzieła ks. Piotra Skargi T.J. oraz innych opracowań i źródeł na wszystkie dni całego roku ułożył: Ks. Władysław Hozakowski